kilka razy o uniewinnienie Dantesa, ale zawsze zbywany jest pustymi obietnicami. Danglars nie wie, że Villefort ma osobisty interes w więzieniu Dantesa i boi się, że chłopak może odzyskać wolność i szukać zemsty. Przenosi się do Madrytu. Fernand pociesza Mercedes i zdobywa jej przychylność, ale musi udać się do armii Napoleona. W tym czasie ojciec Edmunda umiera ze żalu. Morrel opłaca jego pogrzeb. Po stu dniach władzy, Napoleon jest znowu zdetronizowany i Ludwik obejmuje władzę.
Rozdział 14
Inspektor generalny odwiedza twierdzę w If, gdzie Dantes błaga go o uczciwy proces. Inspektor obiecuje się tym zająć. Kiedy widzi dokumenty Dantesa, oznajmia, ze nie może mu pomóc.
Rozdział 15
Przez pierwsze sześć lat w więzieniu, Dantes gorliwie się modli. Kiedy rozmyśla nad swoim losem, jego desperacja zmienia się w gniew. Jeszcze nie wie, kto sprawił, że go zamknięto. Postanawia popełnić samobójstwo poprzez zagłodzenie się. Kiedy czuje, że za chwilę umrze, słyszy odgłos drapania z innej strony celi. Kiedy strażnik przynosi Dantesowi posiłek, Dantes podstępem zdobywa naczynie, którego uchwytem zaczyna skrobać ścianę. Po wielu godzinach słyszy glos sąsiada. Później, sąsiad przechodzi do niego przez dziurę w ścianie.
Rozdział 16
Mężczyzna mówi Dantesowi, ze jest Ojcem Farią i że został uwięziony za poglądy polityczne, bowiem opowiadał się za zjednoczeniem Włoch. Dantes orientuje się, że ojciec Faria to więzień, o którym wspominał mu strażnik. Cieszy się, że ma towarzystwo. Ojciec jest jednak mniej szczęśliwy, bo wierzył, ze to tunel na wolność, a nie do innej celi.
Rozdział 17
Faria okazuje się być błyskotliwym i mądrym człowiekiem. Zdołał zgromadzić w celi papier, atrament, długopisy, nóż, igłę, lampę i wiele innych przydatnych przedmiotów. Zdołał też wykopać długi na piętnaście stóp
